واقعا کسی که خودش رو نشناخت خدا رو چگونه بشناسد. اگر کسی استعداد های پنهان و آشکار خود را شناخت و در خدمت جامعه و پیشرفت دیگران قرار داد قدم اول را برداشته است. چون از نیروهایش نه برای خودش بلکه برای دیگران و رشد دیگران صرف کرده است و حسد از او دور میشود اگر مهم ترین استعداد های خودش که خداشناسی است را شناخت و رشد داد دین حق او را کامل میکند اگر کسی از حسد و کبر و غرور و طمع گذشت از شرک گذشته و توحید میرسد کسی که به توحید رسید و آرزوی شهادت در راه خدا کرد چه زنده باشد چه شهید شود همه ثانیه ها را صرف مردم و رشد جامعه میکند و گذشت و ایثار از او یک بنده ی واقعی میسازد. کسی که شیطان را نشناسد و دشمن خودش را نشناسد و نفس خودش را چگونه جان سالم به در ببرد؟ دشمن شناسی و آفت شناسی و آسیب شناسی هم از اولویت هاست.