من و غفلت. غافل فقط کسی نیست که مشغول گناه کردن هست و دچار بدبختی و نادانی. غافل بدبختی چون من است که خودش رو مسلمان و مومن قلمداد میکنه. که این دو خودش گناه بزرگی است. اما گناه بزرگ تر این است که دختر یا فرزند دارد و روزانه وقت نمیگذارد و ساعتی آنها را در آغوش نمیگیرد و نمیبوسد و صحبت نمیکند و برای تربیت دخترهایش و فرزندش فرصت ندارد و با آنها بازی نمیکند و مکالمه ندارد و ارتباط عاطفی و قلبی ندارد. محبت کردن بلد نیست. دنیای دختران و همسرش را نمیشناسد. به بهانه اقتدار زورگوست. و مطابق میل خانواده اش رفتار نمیکند.  بد ترین گناه این است که من میگویم. همین هستم که هستم. و حاضر به تغییر خودم طبق میل و سلیقه همسرم و فرزندم نباشم. البته خیلی از ما به بهانه دین میاییم و شهوات خودمان را با چیز غلطی به نام دستور دین است که اینطور باشد برطرف میکنیم و هیهات بر من و امثال من از برزخ و قیامتی که در پیش داریم و هیچ از آن نمیدانیم.