من چند روزه دارم فکر میکنم که باید چیکار کرد . نه برای فرزند شما برای همه بچه های کشور 1- تنها راهش توجه دادن و عاقبت و آخر امور رو نگاه کردنه. 2- الان مشکل اصلی اصلی ناامیدی است. اونو حل کنیم بقیه چیزها حل میشه. من وشما باید روی امید روی زندگی روی نشان دادن واقعیت ها تمرکز کنیم. به بچه هامون بگیم امید هست و کل تاریخ و کل جهان همینه. نوعش عوض میشه. 3- وقتی واقعیت رو پذیرفتن و نه خیال باف شدن اهل افراط نه ناامید شدن و فاصله گرفتن از تفریط. تازه میشه شروع کرد. 4- قدم اول بعد از امید و تلاش و برنامه ریزری اینه که نگاه استراتژیک و بلند مدت بدیم با مطالعه تاریخ. خود بچه ها اهل تحقیق بشن اهل فهم. اهل #اندیشه. اهل #تفکر. اهل #منطق. اهل فلسفه. اهل راه افتادن در مسیر حق و عدالت و اصلاح امور و شناخت هر چه بیشتر برای مدیریت کردن اوضاع. وگرنه گرفتار رسانه ها میشن و غرب و شرق عالم با رسانه و فیلم و سریال تفکر که منشا همه رفتار های انسانه عوض میکنن. 5- کسی که مدیر شد. مدیر اجرایی امور خودش شد. مدیر استراتژیک شد. مدیر برنامه ریزی شد. خود به خود باقی مشکلات شناسایی و رفع میکنه