مجدد شرایطی پیش اومد که باید از تکبر متواضعین نوشت. گاهی به یک انسان به ظاهر متکبر میگویی بخاطر خدا بیا و زانو بزن و بیاموز. براحتی میپذیرد که نمیداند و میگوید مرا بیاموز. حتی اگر بداند که تو چیزی برای گفتن نداری. کنجکاوی و طالب علم بودن و جویای نور بودنش او را متواضع میکند. اما گاهی به انسان های خیلی متواضع میگویی شاید چیزی باشد که ندانیم پس بیا برویم بپرسیم ولو بالسین. نه با حدیث نه با قرآن نه با عقل نه با فقه نه با نظر معصوم نه با نظر ولی فقیه قانع نمیشوند. ذهنش هزار مسیر را طی میکند که مقاومت کند. و همین غرور اوست که او را نادان متکبر ممکن است تا مسیر شخصی که 7000 سال عبادت کرد ببرد. تا قهقرا