هوای خانه چه دلگیر می شود گاهی. هوای خانه چه دلگیر می‌شود گاهی از این زمانه دلم سیر می‌شود گاهی عقاب تیز پر دشت‌های استغنا اسیر پنجه‌ی تقدیر می‌شود گاهی نگاه مردم بیگانه در دل غربت به چشم خسته‌ی من تیر می‌شود گاهی مبر ز موی سفیدم گمان به عمر دراز جوان ز حادثه‌ای پیر می‌شود گاهی بگو اگر چه به جایی نمی‌رسد فریاد کلام حق دم شمشیر می‌شود گاهی بگیر دست مرا آشنای درد بگیر مگو چنین و چنان،‌دیر می‌شود گاهی به سوی خویش مرا می‌کشد چه خون و چه خاک محبت است که زنجیر می‌شود گاهی مسعود سپند