همه‌ی انسان‌ها به یک اندازه نمی‌اندیشند. برخی بیشتر و عمیق‌تر فکر می‌کنند، برخی کمتر، و بعضی اساساً تمرینی در اندیشیدن ندارند یا مهارت آن را نیاموخته‌اند. حتی گاهی موضوعی مناسب برای اندیشه در اختیار ندارند. برای یادگیری شیوه‌ی درست تفکر، یکی از بهترین راه‌ها این است که به مناظرات تاریخی میان شیعه و اهل سنت توجه کنی؛ ببینی چه استدلال‌هایی باعث رد جایگاه حضرت علی (ع) شده و چگونه دیگران همچون خلفا اثبات شده‌اند. این بررسی‌ها، ذهن را با الگوهای استدلالی آشنا می‌کند. همچنین، تأمل در گفتگوها و مناظرات میان مؤمنان و بی‌خدایان – به‌ویژه با بهره‌گیری از آموزه‌های امامان شیعه – می‌تواند ذهن را با قواعد منطقی استوار و استدلال‌های بنیادین در اثبات وجود خداوند آشنا سازد. این اصول باید به زیربنای تفکر تو تبدیل شوند. قرآن و تفسیرهای معتبر آن، با استدلال‌های روشنگرانه‌اش، منبعی بی‌بدیل برای پرورش تفکر صحیح است. اگر این کتاب درونی شود، شیوه‌ی اندیشیدن تو نیز قرآنی خواهد شد. و در نهایت، اگر نهج‌البلاغه و روش استدلالی امیرالمؤمنین علی (ع) جزئی از جان، قلب، تفکر و عمل تو شود، آنگاه می‌توان گفت در مسیر درست اندیشیدن گام برداشته‌ای.