درباره قلم و نفخت. من فکر میکنم قلم را که انسان در دست می‌گیرد روح خدا در او دمیده میشود. نفخت فیه من روحی مستدام است. ندمید و رها کرد. دایم در حال دمیدن است. ما خبر نداریم شاید. یا میدانیم برامون عادی شده. همین الان که من می‌نویسم این من نیستم. اینا حرفایی نیست که من بلد بودم. اینا چیزای جدیدی است که به توفیق قلم بر ذهن من میاد. من فقط یادداشت میکنم.گوش میکنم و می‌نویسم. برای خودم هم جدیده