اول راه هوش مصنوعی هستیم. ده سال دیگه صد سال دیگه میخندن به این روزای ما. ولی خب میشه تصور کرد یکی نشسته شعر بگه چقدر شعر تولید میشه. چقدر مفاهیم خوب چقدر فیلم های سینمایی عبرت انگیز. چقدر میشه تاریخ رو بازسازی کرد. یا اگر امام زمان بیان ایشون به یک زبان صحبت میکنن همه دنیا صداشون رو با لهجه مناسب یا مقصد بدون تغییر لحن یا گفتار میشنون. نیازی به دونستن صد تا زبان نیست. شاید بشه با حیوانات هم صحبت کرد. شما یک نوایی به ذهنت میرسه نوت موسیقیش ثبت میشه به نام شما. ترکیب میشه و کنسرت ساخته میشه. صدای شما به صد ها صدا تبدیل میشه میتونید با صدای هر قاری بخونید و صدای اون قاری رو بشنوید. و خیلی تصورات تخیلات گذشته در آینده محقق میشه. اما اون چیزی که سواله اینه که انسان چقدر خودش رو خواهد شناخت و پیچیدگی مغز و ذهن میتونه انسان رو از حالت تفکر سخیف تکامل داروینی به توحید و یک خالق برسونه یا نه مردم جهان هنوز هم اینقدر توشون احمق نادان پیدا میشه که تیوری های سخیف بی خدایی خنده دار رو باور کنن؟